Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Igitur ne dolorem quidem. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Duo Reges: constructio interrete.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Quod iam a me expectare noli. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Comprehensum, quod cognitum non habet? Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos.
Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis.
Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.
Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat?

Pollicetur certe.: Scrupulum, inquam, abeunti;
Bork: Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Proclivi currit oratio.: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Bork: Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Bork: Esse enim, nisi eris, non potes.
Bork: Primum quid tu dicis breve?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Inquit, dasne adolescenti veniam? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Summus dolor plures dies manere non potest?

Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus
semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis
discedere.

Sin autem ad animum, falsum est, quod negas animi ullum esse
gaudium, quod non referatur ad corpus.

Equidem e Cn.
Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.