Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Duo Reges: constructio interrete. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Sed ad illum redeo. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum.

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?
Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset. Hoc est non dividere, sed frangere. Quis istud, quaeso, nesciebat? Ratio quidem vestra sic cogit.

Idne consensisse de Calatino plurimas gentis arbitramur, primarium populi fuisse, quod praestantissimus fuisset in conficiendis voluptatibus?
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior;
Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Deinde non quaerimus, quid obscuretur aut intereat, quia sit
admodum parvum, sed quid tale sit, ut expleat summam.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Sed hoc sane concedamus.: Primum divisit ineleganter;
Aliter autem vobis placet.: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Itaque fecimus.: Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde?
Bork: Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.
Hic ambiguo ludimur.: Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem.

Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent?